کد مطلب:29486 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا وقتي ارتباط انسان با خدا برقرار شد انسان خودش را به آن مبداء بزرگ جهان نزديك احساس مي كند و برعكس؟

آن طور كه در قرآن كريم آمده است خداوند به ما نزديك تر از خود ماست و چنين تعبير شده است كه ما از رگ گردن به شما نزديكتريم(1). بنابراين او از ما دور نشده بلكه اعمال ناپسند و نافرماني ها چنان ما را در حجاب فرو مي برند و غباري برمي انگيزند كه ما او را احساس نمي كنيم. چون قلب و روح ما مثل آيينه است هر چه آنرا پاك تر كنيم(تزكيه) خداوند بهتر جلوه مي كند و برعكس. و طبيعي است همانطور كه مادر و پدر، فرزند مطيع را بيشتر مورد رحمت و توجّه قرار مي دهند، با اطاعت دستورات خدا، بيشتر مورد توجّه نور رحمت و جمال و جلال او مي شويم. بيهوده نيست كه در دعاها، از گناهان تعبير به چرك شده. اين چرك ها مانعي هستند منافذ ادراكي ما را مي بندد و از احساس قرب محروم مي شويم. ولي بايد بدانيم كه در ديدگاه توحيدي اسلام، همه و از جمله ما انسان ها فقير و محتاج هستيم و خداوند غني و بي نياز است و به فرموده علي((عليه السلام))نزديك شدن خداوند به ما به مفهوم ممازجت و تركيب نيست(2).

( بخش پاسخ به سؤالات )

ـــــــــــــــــــــ
1 - سوره ق، آيه 16.
2 - نهج البلاغه.

ـ21ـ